پدیده رینود
این پدیده شکلی از انقباض عروقی متناوب شریانچه ها است که سردی,درد,رنگ پریدگی نوک انگشتان دست و پا از پیامد های آن میباشد. این اختلال به دو شکل میباشد؛رینود اولیه یا ایدیوپاتیک(بیماری رینود) در نبود بیماری پیش زمینه ای روی میدهد.رینود ثانویه(سندرم رینود)همراه بیماری پیش زمینه ای بروز میکند, معمولا با اختلال بافت همبند در ارتباط است.نشانه های بیماری ممکن است بوسیله ی عوامل عاطفی یا حساسیت غیر معمول به سرما تشدید شود.پدیده رینود در زنان بین سنین ١۶و۴٠سال شایع تر است و بیشتر در آب و هوای سرد و در طول زمستان رخ میدهد.نشانه های رینود میتواند ملایم باشد که نیاز به درمان ندارد,اما رینود ثانویه با ویژگی وازواسپاسم و انسداد پایدار عروق خونی که ممکن است با عاقبت ایسکمی و زخم و گانگرن مشخص میگردد.
تظاهرات بالینی：رنگ پریدگی بعنوان تصویربالینی کلاسیک ناشی از انقباض ناگهانی عروق بروز میکند.به دنبال تجمع خون فاقد اکسیژن در پی بروز اسپاسم عروق,پوست آبی رنگ(سیانوز) میشود.در نتیجه تشدید جریان خون مجدد(پرخونی)متعاقب اتساع عروق ,رنگ قرمز(رابور) در هنگامیکه خون اکسیژنه بعد از توقف اسپاسم به انگشتان برمیگردد ,بوجود می آید.خصوصیت توالی تغییر رنگ پوست در پدیده ی رینود به صورت سفید,آبی و سپس قرمز توصیف میگردد.کرختی,گزگز,دردسوزشی همزمان با تغییر رنگ رخ میدهد.تظاهرات به صورت دو طرفه و قرینه در انگشتان دست و پا روی میدهد.
درمان：اجتناب از محرک های خاص (سرما,سیگار) ایجادکننده انقباض عروق,اولین نکته در کنترل پدیده ی رینود است.مسدودکننده های کانال کلسیم ممکن است در تسکین علایم مؤثر باشند. قطع عصب سمپاتیک ممکن است به تعدادی از مبتلایان کمک کند.اجتناب از تماس با سرما و ضربه و انجام اقداماتی برای بهبود جریان خون ناحیه از درمان های اولیه برای آکروسیانوز(کبودی اندام های انتهایی)محسوب میشود.بلوک کننده های کانال کلسیم برای درمان آکروسیانوز مفید واقع نمیشوند.
